The Black Devils Biografie
Midden in de jaren vijftig ontstond in Amerika een grote muziekrevolutie. De jazz werd weggeblazen door de rock ’n roll. Aansluitend ontwikkelde zich in Engeland de beatmuziek. Dit had ook gevolgen voor de danszalen in Nederland. Vroeg in de jaren zestig werden de accordeons, trompetten, schuiftrombones en wat dies meer zij, vervangen door elektrische gitaren. Nieuwe tijden braken aan en daarbij behoorde vrijheid, een eigen identiteit, in ieder geval iets waarbij men zich duidelijk onderscheidde van de ouwe hap.
In de Kop van Noord-Holland liepen vijf jongens voorop in deze trend: The Black Devils. Ze hebben bestaan van 1961 tot 1965.
HET BEGIN
In het begin van de zestiger jaren uitte de jeugd zich in een onbeheersbare vrijheidsdrang, waar de gevestigde orde niet veel raad mee wist. Toen Chubby Checker het dansje de twist introduceerde, stond er meteen een arts klaar om te zeggen dat het wel eens gevaarlijk voor de nieren zou kunnen zijn, The Black Devils stoorden zich daar niet aan. Vier studenten en een bouwvakker, afkomstig uit Den Helder en omgeving, lieten het haar groeien en sloten de instrumenten aan op versterkers van wel 30 watt.
Maar daar kwamen ze dan: gekleed in zwarte pakken, gewapend met drie bloedrode gitaren, en er was zelfs een echo-machine aanwezig.
V.l.n.r: Leo Kerseboom, Gerard de Vries, Theo Dokter, Douwe de Zee, Willem Bijl
Een citaat uit een krantenartikel over de band in 1964: “Nu ! zanger Douwe schroeft de microfoon van de standaard, schopt een draad opzij, steekt zijn arm in de lucht en barst los. Een hees scheurend geluid omlijst door nasale artillerie. De menigte schokt en neemt de vloer in bezit en heeft spoedig de cadans gevonden.”
Ze drongen er op aan dat de neonverlichting werd vervangen door black light en gekleurde spots. In de daardoor minder verlichte zalen begaven de vijf mannen zich in zwart pak met lederen stropdassen op het podium. Dat zag er spookachtig uit in die tijd. De muziek werd ook steeds breder; ze bleef niet langer beperkt tot de drie akkoorden van de rock ’n roll. En op de drums geen roffeltjes meer, maar felle tikken op de snarentrommel. Honderden jongeren kwamen er op af.
V.l.n.r: Leo Kerseboom, Douwe de Zee, Willem Bijl, Theo Dokter, Jits Bijpost
WILDE TAFERELEN
Het publiek smulde van de beatmuziek van de Black Devils. De zalen stroomden overal in Noord-Holland en ook in Friesland vol jongeren, die wilden luisteren naar de liedjes van Cliff Richard, Elvis Presley, the Animals, the Kinks, the Pretty Things, the Rolling Stones, the Beatles, the Shadows en anderen. Bij het intro van Tell me, het openingsnummer van het titelloze debuutalbum van de Rolling Stones, begonnen de meiden te gillen dat het een aard had en ze trokken zich van pure opwinding de haren uit het hoofd.
Een revolutie in die jaren. In dat brommertijdperk snelden vele honderden toe naar optredens van de Black Devils. Met bussen soms van heel ver. Ouderen keken hoofdschuddend toe naar dit vreselijke lawaai en menigeen ging zich te buiten aan een vrijpartij in het openbaar ! En dan dat lawaai….
In Irnsum, waar boven een café een danszaal was ingericht, werd de groep eens gevraagd langzame muziek te spelen, omdat het plafond in het beneden tien centimeter langs de kachelpijp op en neer bewoog; zo werd er gedanst. De Friezen in het café vreesden dat de hele tent in zou storten. De Leeuwarder Courant wijdde er een hele pagina aan. Een journalist had er rondgelopen om verslag uit te brengen van deze duivelse muziek. In het Kennemer Theater te Beverwijk waren de Black Devils nog geen half uur bezig, toen de planken uit de vloer werden gerukt en door de tent vlogen.
ALLESBRANDER
Ook hebben de Black Devils eens op een koude winteravond op Stroe gespeeld. Het was er lekker warm, maar rond een uur of elf koelde het af en begon zich een nare geur te verspreiden. Het bleek dat enkele heren, op barkrukken rond een allesbrander gezeten, er behagen in hadden geschapen het vuur uit te pissen. Over bepaalde gebeurtenissen tijdens een Duitse tournee doen de groepsleden, ook na vele jaren nog altijd zeer geheimzinnig. “Als ik je daarover vertel, zal ik je daarna moeten vermoorden.”
Een sensatie waren ze, deze Black Devils en ze hebben vier jaar bestaan. De band maakte furore in alle zalen van de Kop van Noord-Holland. Afgeladen zalen, vrolijkheid, spanning tussen mensen die nu eindelijk iets voor zichzelf hadden. Platen hebben ze nooit gemaakt maar ze werden wel goed genoeg bevonden om populaire zangeresjes als Willeke Alberti en twist-koningin Wanda te begeleiden tijdens optredens in de Marinestad.
1964 Boven: Leo Kerseboom, Jits Bijpost Midden: Theo Dokter Onder: Willem Bijl, George Evers
WEER OEFENEN
Eind 1965 was het over en uit. De meeste bandleden kwamen elkaar daarna weer vaak tegen in andere formaties en ook werden sindsdien een aantal reünie-concerten gehouden in Wogum, Warmenhuizen, Hippolytushoef en Dirkshorn. Sinds begin dit jaar spelen de Black Devils weer met elkaar in een aangepaste samenstelling.
Bron: Wierings Weekblad
V.l.n.r: Jits Bijpost, Theo Dokter, Piet Schrijver, Leo Kerseboom, George Evers
Bezetting 1961 – 1965
Leo Kerseboom ( sologitaar 1961-1965)
Willem Bijl ( slaggitaar, 1963 -1965 )
Theo Dokter ( basgitaar / toetsen, 1961 – 1965 )
Douwe de Zee ( zang, 1961 – 1964 )
Gerard de Vries ( drums 1961-1963 )
Jits Bijpost ( drums 1963 -1965 )
George Evers ( slaggitaar 1964 – 1965 )
Piet Schrijver ( drums 1965 )
Bezetting 2012 – 2022
Claus Komen (Basgitaar, Vocals)
Theo Dokter (Orgel)
Cees Groen (Sologitaar, Vocals)
Ron Pronk (Drums)